Istraživanje genetičke varijabilnosti insekatskih vrsta Balkanskog poluostrva predstavljaju osnovu za utvrđivanje okvira vrsta, otkrinje genetičkih markera, analizu genetičke povezanosti izolovanih konspecifičnih populacija i analizu evolutivnih veza. Dijagnostički značaj nuklearnih alozimskih lokusa kao kriterijum za utvrđivanje genetičke diferencijacije i evolutivne nezavisnosti se široko koristi u sistematici i evolutivnim istraživanjima, kao i pri definisanju konzervacionih jedinica. Izučavanje genetičke varijabilnosti prostorno i vremenski izolovanih populacija daje odgovore na pitanja o razumevanju mikroevolutivnih procesa. Utvrđivanje potencijalne efikasnosti selekcije i mogućnosti evolucionih promena u populacijama osolikih muva imaju posebnu važnost za utvrđivanje konzervacione politike.
Alozimski markeri se koriste za:
- karakterizaciju balkanskih endema;
- kvantifikaciju genetičke varijabilnosti populacija u cilju predviđanja dugoročnog evolutivnog uspeha istraživanih vrsta
- analizu genetičke diferencijacije između konspecifičnih populacija i utvrđivanje evolutivnih mehanizama koji determinišu genetičku divergenciju geografski udaljenih populacija iz različitih biogeografskih regiona Balkanskog poluostrva
- utvrđivanje genetičkih veza između pojedinih grupa vrsta na Balkanu.
